Türk Borçlar Hukuku'nda temerrüt faizi, borçlunun borcunu zamanında ödememesi durumunda alacaklının talep edebileceği bir faiz türüdür. Bu faiz, borçlunun temerrüde düşmesiyle birlikte işlemeye başlar ve alacaklının zararını telafi etmeyi amaçlar. Türk Borçlar Kanunu'nun 117. maddesi, temerrüt faizinin uygulanabilirliğini ve hesaplanma yöntemlerini düzenler. Temerrüt faizi, borçlunun ödeme yükümlülüğünü yerine getirmemesi durumunda alacaklının ekonomik kaybını en aza indirmeyi hedefler.

Temerrüt faizi ile ilgili en yaygın hukuki sorunlardan biri, faiz oranlarının doğru hesaplanmaması veya yanlış uygulanmasıdır. Borçlular, genellikle temerrüt faizi oranlarını düşük tutmaya çalışırken, alacaklılar ise hak ettikleri faizi tam olarak almak isterler. Ayrıca, temerrüt faizi ile ilgili sözleşmelerdeki belirsizlikler de hukuki uyuşmazlıklara yol açabilir. Bu tür durumlarda, mahkemeler genellikle Türk Borçlar Kanunu'na ve Yargıtay kararlarına atıfta bulunarak çözüm üretir.

Temerrüt faizi ile ilgili pratik öneriler arasında, alacaklıların borçlularla yaptıkları sözleşmelerde faiz oranlarını açıkça belirtmeleri ve bu oranların Türk Borçlar Kanunu'na uygun olmasına dikkat etmeleri yer alır. Ayrıca, güncel yargı kararları, temerrüt faizi uygulamalarında alacaklıların lehine sonuçlar doğurabilir. Örneğin, Yargıtay'ın son kararları, temerrüt faizi oranlarının belirlenmesinde piyasa koşullarının dikkate alınması gerektiğini vurgulamaktadır.

Sonuç olarak, Türk Borçlar Hukuku'nda temerrüt faizi, alacaklıların haklarını koruyan önemli bir mekanizmadır. Borçluların temerrüde düşmesi durumunda, alacaklılar temerrüt faizi talep ederek ekonomik kayıplarını telafi edebilirler. Ancak, temerrüt faizi oranlarının doğru hesaplanması ve uygulanması, hukuki uyuşmazlıkların önlenmesi açısından büyük önem taşır. Alacaklılar ve borçlular, temerrüt faizi ile ilgili sözleşmelerde dikkatli olmalı ve Türk Borçlar Kanunu'na uygun hareket etmelidir.